Machts-fetisjisme
Men heeft een koffertje aangetroffen in de hal van het Amstelstation te Amsterdam vanmorgen. En gelijk is de halve stad ontregeld. Als we de media op dat moment moeten geloven heeft niemand onze overheid gebeld, gemaild of bedreigt over het plaatsen van een bom. Maar onze krachtdadige en gedreven ordehandhavers hebben het over een ‘bommelding’?
Het adagium is al jaren dat je niet voorzichtig genoeg kan zijn met ‘dit soort zaken’. Dus rukken we massaal uit, welhaast voyeuristisch nieuwsgierig naar de mogelijke onderbroeken van een vreemde. Er is helaas geen bom aangetroffen in het aangetroffen koffertje maar men heeft wel ‘iets’ aangetroffen, zo wordt de bevolking van de inmiddels belegerde stad voorgehouden. Jammer, geen bom, dus moet de extravagante - welhaast militaire – operatie op andere wijze worden gerechtvaardigd.
Tot ver in de middaguren en ook al uren na het loos alarm hangen er irritante helicopters boven woonwijken. De meldkamer van de politie weidt deze helicopterterreur aan DE bommelding? Is men de dader van de vuile onderbroeken dan op het spoor? Een verdwaalde en teleurgestelde man misschien? Is een vermoedelijke dader nu onderweg naar een winkelcentrum met een stengun onder de arm? Of is dat ook loos alarm en gaat het hier gewoon om de opsporing van een benzinedief, een moslim, een PVV-er, een extremistische aanhanger van Mauro misschien?
Of wordt gejaagd op hersenschimmen? Wij tegen de angst? Zijn het onze ordehandhavers die behoefte hadden aan een iets realistischer oefening? De display van de macht. Ziet u toch eens hoe wij u beschermen in geval van een echte ramp? Ons andrenaline gaat omhoog. Ons mensbeeld wederom verkracht. Een vals gevoel van veiligheid. Maar het voelt zo fetisjistisch goed.
Stel, ik ben een terrorist of een verwarde ziel. En ik zou een bom willen laten afgaan op een druk station? En ik zou serieus zijn in het te behalen maximale resultaat? Dat zou ik mijn koffertje neerzetten, de timer op vijf minuten - voldoende om op veilige afstand te komen - en alla, klus geklaard.
We zouden ons echt af moeten vragen of onze reacties op dit soort ‘incidenten’ niet erger blijken dan de kwaal.
Ernst van Damme, 1 november 2011
Update en voetnoot van de auteur:
Dank je wel Maarten. Ben wel bang dat een kleine rectificatie op zijn plaats is. Pas vrij laat na het schrijven van mijn artikel is ons gebleken dat het ook om het vangen van een messentrekker en ontruimingen van kraakpanden zou zijn gegaan. Een extreem drukke dag voor de Amsterdamse politie dus dan moeten we het toch in dat andere perspectief bezien. Maar gelukkig doet het in mijn bescheiden visie, geen afbreuk aan de geest van mijn betoog. Altijd fijn om in iets een deelgenoot te vinden.
Sociale tip! >>> Wilt u meepraten over dit onderwerp? Ga naar de chatroom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.